Μα ποσο αδικο?
Λιγο πολυ ολοι αγαπησαμε αληθινα...και παλεψαμε πολυ για να το αποκτησουμε αυτο που θελαμε..Στο τελος ομως το χασαμε ..παρα την θεληση μας..χωρις να το ζητησουμε απλα ...το χασαμε..
Ετσι και γω εχασα αυτον που αγαπησα περισσοτερο και απο τον εαυτο μου..
ηταν αδικο αλλα δεν μπορουσα να κανω αλλιως ηταν επιλογη του ..μετα απο καιρο αποφασισα να συνεχισω..εκανα πολλες απερισκεψιες και λαθη νομιζοντας οτι θα τον ξεχασω..χωρις κανενα οφελος..και εμαθα οτι...οταν ειναι να αγαπησεις δεν μπορεις να ξεχασεις εκεινον που σε εκανε να νιωσεις τοσα πολλα...
δεν βγαινει απο το μυαλο μου..και ακομα και τωρα θα εκανα τα παντα για αυτον...απλα δεν μπορει να το καταλαβει..
Τον κοιταζω μεσα στα ματια και χανομαι...και φοβαμαι γιατι νιωθω να καταλαβαινει οτι περναει απο το μυαλο μου εκεινη τν ωρα...και ομως μου φαινεται παραλογο να απορει για τον λογο που τον κοιταζω...γιατι οταν γυριζει και με κοιταει στα ματια του φαινεται η απορια...
φαινεται μπερδεμενος..και μετα απο λιγο χαμενος στις σκεψεις του...μα τι ειναι αυτο που σκεφτεται τοσο εντονα...λεω με μια στεναχωρια...και υστερα απο λιγο τον βλεπω να φιλαει την κοπελα του..ειναι ευτιχισμενος μαζι τις ...ετσι νομιζω...και ελπιζω ετσι να ειναι ...γιατι δεν θελω να ειμαστε μαζι και να μην περναει καλα...αλλα να ειναι ευτιχισμενος...η κοπελα του ειναι παρα πολυ καλη...και ερωτευμενη μαζι του..αξιζει να ειναι και οι δυο ευτιχισμενοι σωστα??
